زندگی سبز

شاید شما می خواهید برای صرفه جویی در هزینه گیاهان را از طریق بذر پرورش دهید. قطعاً ارزان تر از خرید پیوند است. همچنین یافتن دانه هایی از گونه هایی که به طور معمول برای فروش به عنوان پیوند در دسترس نیستند ، آسان تر خواهد بود. به هر دلیلی که باشد ، شروع گیاهان از بذر همانطور که فکر می کنید کار سختی نیست. و پرورش گیاهان از دانه تا بلوغ یکی از تلاش های بسیار مفید باغبانی است.

در اینجا اصول در 10 مرحله آورده شده است. 

1. یک ظرف مناسب انتخاب کنید. 

ظروف شروع بذر باید تمیز باشند ، حداقل 2-3 سانتی متر عمق داشته و دارای سوراخ های زهکشی باشند. آنها می توانند گلدان های پلاستیکی ، بسته های سلول ، گلدان های ذغال سنگ نارس ، تخت های پلاستیکی ، لیوان های ماست ، حتی پوسته تخم مرغ باشند. تا زمانی که تمیز باشند (به مدت 10 دقیقه در 9 قسمت آب تا یک قسمت سفید کننده خانگی خیس کنید) گزینه ها بی پایان هستند. شما همچنین می توانید بسته های شروع بذر را خریداری کنید ، اما تا زمانی که مطمئن نشوید هر ساله بذر شروع می کنید ، سرمایه زیادی صرف نکنید. اگر بذرها را در ظروف بسیار کوچک یا آپارتمان های پلاستیکی شروع کردید ، باید نهال ها را در گلدان های کمی بزرگتر پیوند دهید ، زیرا آنها اولین مجموعه برگ واقعی را دارند. به خاطر داشته باشید که آپارتمان ها و گلدان ها فضای زیادی را اشغال می کنند ، بنابراین اطمینان حاصل کنید که فضای آفتابی کافی برای همه نهال هایی که شروع می کنید ، دارید. 

2. با خاک مرغوب شروع کنید. 

بذرها را در مخلوط استریل ، شروع بذر یا خاک گلدان موجود در مهد کودک ها و مراکز باغچه بکارید. از خاک باغ استفاده نکنید ، بسیار سنگین است ، حاوی بذر علف های هرز و احتمالاً موجودات بیماری است. قبل از پر کردن ظروف شروع بذر ، خاک را با آب گرم مرطوب کنید.

3. در عمق مناسب بکارید. 

عمق مناسب کاشت را روی بسته بذر خواهید یافت. قانون کلی این است که بذرها را با خاک برابر با سه برابر ضخامت آنها بپوشانید - اما حتما دستورالعمل های کاشت بسته بذر را با دقت بخوانید. بعضی از دانه ها ، از جمله کاهوها و گلدانهای مخصوص ، برای جوانه زدن به نور احتیاج دارند و باید روی سطح خاک قرار بگیرند اما هنوز در تماس خوب با خاک مرطوب هستند. دستکاری ملایم پس از کاشت کمک خواهد کرد. پس از کاشت بذرهای خود ، از یک بطری اسپری استفاده کنید تا خاک دوباره مرطوب شود. 

4. عاقلانه آب دهید. 

همیشه از آب در دمای اتاق استفاده کنید. بگذارید آب کلر یک شب بماند تا کلر بتواند آب مقطر پراکنده یا استفاده کند. از استفاده از آب نرم شده خودداری کنید. مهم است که خاک به طور مداوم مرطوب باشد ، اما از آبیاری بیش از حد ، که باعث ایجاد بیماری هایی می شود ، که می تواند نهال ها را از بین ببرد ، جلوگیری کنید. سعی کنید به برگها آب نپاشید. یک راه آسان برای جلوگیری از این مسئله - و همچنین آبیاری بیش از حد - این است که پایه ظروف خود را در آب فرو ببرید و اجازه دهید خاک رطوبت از پایین جذب کند تا مرطوب شود. برخی از کیت های شروع بذر یک حصیر فتیله که آب را از مخزن به خاک خشک هدایت می کند ، تأمین می کنند. این ممکن است ضد آب ترین روش آبیاری نهال باشد اما هنوز باید مراقب باشید که خاک خیلی مرطوب نماند. هر کاری می کنید آبیاری را از دست ندهید و بگذارید بذرها یا نهال ها خشک شوند. این یک حکم اعدام است.

5. رطوبت ثابت را حفظ کنید.

قبل از جوانه زنی ، ظرف خود را بپوشانید تا رطوبت داخل آن به دام بیفتد. کیت های شروع بذر معمولاً دارای پوشش پلاستیکی هستند. همچنین می توانید از کیسه پلاستیکی استفاده کنید ، اما باید از آن پشتیبانی شود تا روی زمین صاف نماند. به محض جوانه زدن بذرها ، پوشش ها را بردارید. پس از رشد نهال ، آبیاری را کاهش دهید تا خاک تا حدی خشک شود ، اما اجازه ندهید پژمرده شود. 

6. خاک را گرم نگه دارید. 

بذرها برای جوانه زنی به خاک گرم نیاز دارند. آنها در خاکهایی که خیلی خنک هستند ، کندتر یا اصلاً جوانه نمی زنند. بیشتر دانه ها در حدود 78 درجه فارنهایت جوانه خواهند زد. تشک های حرارتی ضدآب که مخصوص جوانه زدن بذرها طراحی شده اند ، خاک را در دمای ثابت نگه می دارند. می توانید آنها را در بیشتر مهد کودک ها و مراکز باغ خریداری کنید. یا می توانید سینی های بذر را بالای یخچال یا وسایل گرم دیگر قرار دهید تا دانه ها جوانه بزنند. پس از جوانه زنی ، دمای هوا باید کمی زیر 70 درجه فارنهایت باشد. نهال ها تا زمانی که دمای خاک 65-70 درجه فارنهایت باقی بماند می توانند در دمای هوا تا 50 درجه فارنهایت مقاومت کنند. 

7. کود دهی کنید. 

با استفاده از کود مایع نیمه استحکام هفتگی ، نهال ها را بعد از اینکه آنها برگ دوم خود را درست کردند ، شروع به تغذیه کنید. آن را به آرامی استفاده کنید تا نهال ها از خاک جدا نشوند. بعد از چهار هفته ، کود مایع با استحکام کامل را هر هفته تا زمان پیوند استفاده کنید. 

8- به نهال ها نور کافی بدهید. 

نور کافی منجر به نهال های پا بلند و بلند می شود که پس از پیوند در فضای باز با مشکل روبرو می شوند. در مناطق معتدل زمستانی ، می توانید نهال های تنومند را در پنجره ای رو به جنوب روشن پرورش دهید. از شمال دورتر ، حتی یک پنجره رو به جنوب ممکن است نور کافی را فراهم نکند ، به خصوص در اواسط زمستان. در حالت ایده آل ، نهال برای رشد سالم تر به 14-16 ساعت نور مستقیم در روز نیاز دارد. اگر نهال ها به سمت پنجره خم شوند ، این نشانه مطمئنی است که نور کافی ندارند. چرخاندن گلدان ها کافی نیست - شاید لازم باشد نور مصنوعی تهیه کنید. مهد کودک ها و کاتالوگ بذر سفارشات پستی می توانند کیت های روشنایی تهیه کنند. دستورالعمل ها را با دقت دنبال کنید. 

9. هوا را به گردش درآورید. 

گردش هوا به پیشگیری از بیماری کمک کرده و باعث رشد ساقه های قوی می شود. یک فن ملایم را نزدیک نهال ها اجرا کنید تا حرکت هوا ایجاد شود. فن را از نهال فاصله بگیرید تا از انفجار مستقیم آنها جلوگیری شود. 

قبل از انتقال نهال به بیرون ، آنها باید با محیط جدید و سخت تر سازگار شوند

هفت مرحله اساسی برای اطمینان از استقرار کامل درختان و بوته های تازه کاشته شده وجود دارد. و پاییز بهترین زمان مطلق برای قرار دادن آنها در زمین است. به بیان ساده ، اگر می خواهید تا بهار سال آینده بهترین فرصت برای استقرار گیاهان خود را داشته باشید ، آنها را در پاییز بکارید!

قبل از شروع هفت مرحله مهم برای موفقیت در کاشت ، بگذارید توضیح دهم که چرا بهترین زمان کاشت پاییز است.

اول ، این فصل حداکثر زمان را برای استقرار گیاهان جدید قبل از گرما و استرس تابستان آینده فراهم می کند.

ثانیاً ، در بالای سطح زمین ، هوای خنک تر برای شاخ و برگ گیاهان مهربان تر است و احتمال واکنش زنجیره ای انقباض انرژی را در بقیه گیاهان کاهش می دهد. در زیر سطح ، دمای خاک هنوز گرم است که یک محیط عالی را برای تحریک و تقویت رشد ریشه جدید فراهم می کند. در مجموع ، این هوای سردتر و دمای خاک گرم پاییز است که بهترین ترکیب را برای استقرار ایجاد می کند. اگر در پاییز کاشت می کنید ، در بیشتر موارد ، اما نه در همه موارد ، باید تابستان سال آینده کاملاً ثابت شوند.

سومین فایده برای پیوند پاییز این است که بسیاری از گیاهان و درختان وارد دوره خواب می شوند. بدون نیاز به تخصیص منابع به شاخ و برگ ، گیاهان اکنون انرژی خود را به سمت توسعه ریشه و ذخیره مواد مغذی و منابع برای ماه های خنک پیش رو تغییر می دهند. در حالی که اکنون شرایط مطلوب تر است ، این بدان معنا نیست که شما فقط آن را کاشته و فراموش کنید.

برای داشتن بیشترین شانس موفقیت ، این هفت مرحله مهم را دنبال کنید تا تمام پیوندهای پاییزی خود را انجام دهید:

1. محل کاشت را آماده کنید.

هنگام تهیه هر گودال برای کاشت ، آنرا دو تا سه برابر وسیعتر از توده ریشه کنونی قرار دهید ، اما هرگز از آنچه گیاه در محیط قبلی رشد می کند ، عمیقتر نباشد. با درختان ، یک راهنمای بهتر نیز جستجوی شراره تنه در نزدیکی سطح خاک است. درخت را در حفره کاشت آنقدر عمیق قرار ندهید که هر قسمت از آن گیاه با خاک پوشانده شود.

2. سطحی بکارید.

من حتی یک مرحله جلوتر می روم و پیوندها را در محیط جدید آنها قرار می دهم که حداکثر 25 درصد گلدان ریشه بالاتر از سطح خاک اطراف باشد. سپس خاک را مخروطی می کنم تا همه ریشه ها را بپوشاند و یک لایه سخاوتمندانه مالچ به آن اضافه می کنم. خاک تازه آشفته تمایل به نشستن دارد و بوته ها و درختان کاشته شده زیر درجه می توانند به راحتی تسلیم پوسیدگی ریشه یا بیماری شوند. همیشه بهتر است که درخت یا بوته ای کمی بلند بکارید و اجازه دهید منطقه تخلیه شود تا گیاه در یک کاسه بنشیند و آب اضافی جمع کند. تعداد گیاهان از آبیاری (غرق شدن) از بین می رود.

3.ریشه ها را بررسی کنید.

وقتی گیاه از ظرف خارج شد ، به ریشه ها نگاه کنید. اگر آنها به صورت انبوه به شکل دایره ای بسته شده اند یا به شکل ظرف رشد کرده اند ، الگو را بشکنید. من نمی توانم به اندازه کافی بر این تأکید کنم!

اکنون متوقف کردن این الگو مهمتر از نگرانی در مورد آسیب رساندن به ریشه ها است. بزرگترین اشتباهی که می توانید در این مرحله انجام دهید این است که یک گیاه ریشه دار را همانطور که در زمین است قرار دهید. تا زمانی که این الگو را نشکنید ، احتمالاً گیاه را به مرگ آهسته (یا سریع) محکوم کرده اید. حداقل این احتمال وجود دارد که هرگز کسری از پتانسیل خود را ایجاد کند یا به آن برسد. به خاطر داشته باشید ، این تنها فرصت واقعی شما برای انجام این کار است. و اگر کسی را استخدام می کنید تا کاشت شما را برای شما انجام دهد ، اصرار کنید که او نیز همین کار را انجام دهد. من دیده ام که بسیاری از درختان و بوته ها طی چند ماه پس از کاشت می میرند زیرا هیچ کس برای شکستن الگوی پیوند یافته به ریشه وقت نگذاشته است. حتی اگر گیاهان سیراب می شدند ، ریشه ها بسیار محکم زخم شده بودند و نمی توانستند آن را بگیرند.

نگران آسیب رساندن به ریشه ها یا از دست دادن خاک نباشید زیرا ریشه ها را از هم جدا می کنید یا حتی مقداری از آنها را جدا می کنید. بهتر است یک شروع تازه به آنها بدهید تا اینکه اجازه دهید الگوی انقباضی فقط در زیر زمین بدتر شود. در حالی که نمی خواهید خشن تر از حد لازم باشید ، آنچه را که باید انجام دهید برای دستگیری الگو انجام دهید. من اغلب انگشتانم را از دو طرف و پایین گیاه خراش می دهم ، حتی در موارد خفیف. در شرایط شدیدتر ، من ریشه ها را به صورت عمودی برش می دهم ، پایین اینچ را هک می کنم و یا توده ریشه را جدا می کنم تا به وضوح فرصت هایی برای رشد غیر دایره ای ریشه جدید ایجاد کنم.

4- چه موقع خاک را اصلاح کنید.

دلیل دیگر حفر چاله وسیع کاشت ، فراهم آوردن بهترین فرصت برای گسترش ریشه ها در محیط رشد جدید آن است. متأسفانه ، اغلب اوقات ، ما حفره ای ایجاد می کنیم که به سختی به اندازه گلوله ریشه گسترده شده است و انتظار داریم که با اضافه کردن برخی اصلاحات خاک ، آن را جبران کنیم. در حالی که از نظر تئوری ، این منطقی به نظر می رسد ، اما در عمل ، این یک احساس امنیت کاذب است که می تواند به استقرار ضعیف منجر شود.

من اولین نفری خواهم بود که می گویم ، هر زمان که بتوانید خاک خود را با مواد آلی اصلاح کنید یا کمپوست معتبر تقریباً همیشه چیز خوبی است. اما در مواردی که سوراخ کاشت به اندازه کافی گسترده نباشد ، مطالعات نشان می دهد ریشه ها به فراتر از سوراخ باریک کاشت گسترش نمی یابند ، در عوض شرایط تجملی خاک اصلاح شده را که در آن تمایل دارند ، انتخاب می کنند. درعوض ، یک سوراخ به اندازه کافی گسترده حفر کنید تا منطقاً منطق root ریشه در بلوغ گیاه باشد. این مزیت فرصت کافی برای گسترش کامل ریشه و در یک محیط خاک است که بسیار بهبود یافته است.

5. جیب های هوا را از بین ببرید.

برای اطمینان از تماس خوب خاک با ریشه حتماً خاک را در اطراف ریشه گیاه کمرنگ لمس کرده و یا بسته بندی کنید. من بعد از پر کردن مجدد در نیمه راه ، به سوراخ آب اضافه می کنم. نه تنها رطوبت مورد نیاز را تأمین می کند بلکه آب به از بین بردن جیب های هوا نیز کمک می کند که در غیر این صورت منجر به ریشه مرده می شود.

پس از قرارگیری تمام خاک ، دوباره کاملاً آبیاری کنید. من دوست دارم از یک نازل یا چوب انتهای شیلنگ استفاده کنم که انبوهی از آب را برای شکافتن خاک شه و اجازه پر شدن خاک جدید و نشستن در آن جیب های هوای خالی فراهم می کند.

6. مالچ را اضافه کنید.

حدود سه اینچ ماده آلی مانند برگهای خرد شده ، یا پوست آسیاب شده یا مالچ چوب را در اطراف گیاه قرار دهید ، حداقل تا خط قطره قطره. بیشتر بهتر است مالچ به حفظ رطوبت مورد نیاز کمک می کند و به خنک نگه داشتن ریشه در نزدیکی سطح کمک می کند - یک نیاز بسیار مهم برای گیاهان تازه نصب شده.

مهمترین شغلی که پس از کاشت خواهید داشت این است که گیاهان و درختان را تا زمانی که ثابت نشوند ، به خوبی آبیاری کنید. این می تواند هفته ها تا ماه ها تا حتی یک سال طول بکشد!

از آنجا که در پاییز امسال بیش از 200 درخت و بوته در چشم انداز خود نصب کرده ام ، حدود دو هفته اول هر روز گیاهان را (در آتلانتا) آبیاری می کنم. تا دو هفته آینده کمی آرام می شوم اما کمتر از یک روز دیگر نیستم. سپس به تدریج از آنجا راحت شوید.

توجه داشته باشید که بین آبیاری کافی و آبیاری زیاد یک خط خوب وجود دارد - به خصوص با درختان بزرگ که با گلوله های ریشه ای پیچیده شده در گل ماسه می آیند. این درختان هنگام حفر از زمین تمام ریشه های تغذیه کننده خود را از دست داده اند. تأمین آب کافی برای بقا و استقرار آنها حیاتی است. با این حال من بیش از یک درخت مانند این را با آبیاری بیش از حد کشتم. حتی اگر یک سوراخ کاشت بزرگ ایجاد کنید ، در هنگام زهکشی ضعیف ، ممکن است گلدان ریشه در آب نشسته و به معنای واقعی کلمه غرق شود ، و تا دیر نشده متوجه نخواهید شد.

هیچ راهی آسان برای شناختن مرطوب بودن خاک در عمق وجود ندارد. بهترین توصیه ای که می توانم ارائه دهم این است که به نحوه واکنش درخت (و همه گیاهان شما برای آن موضوع) بسیار توجه کنید. در حالی که معمول است که آنها نیمی از برگ خود را به دلیل استرس از دست بدهند (یک قسمت طبیعی از روند) ، بیشتر می تواند یک مشکل بالقوه را نشان دهد. اگر احساس می کنید درخت واکنش ضعیفی نشان می دهد و مرتباً آبیاری می کنید ، احتمالاً زیاد آبیاری می کنید. اگر برگها قهوه ای می شوند ، در اطراف حاشیه می سوزند ، خشک می شوند یا می ریزند و خاک خشک به نظر می رسد ، بیشتر آبیاری کنید.

برخی از باغبانان داخل منزل از پرورش بنفشه پر زرق و برق و ظریف آفریقایی (Saintpaulia) طفره می روند زیرا با مراقبت از بنفشه آفریقایی مرعوب می شوند. 

نکاتی برای مراقبت از بنفشه آفریقایی هنگامی که یاد می گیرید چگونه بنفشه آفریقایی پرورش دهید ، می توانید چندین فضای داخلی را برای شکوفائی های شاد و روشن هنگامی که فضای بیرونی آن اغلب قهوه ای و است ، اضافه کنید.

پرورش بنفشه آفریقایی فضای داخلی کمی را اشغال می کند. آنها را در یک گروه کوچک گلدان برای نمایش نمایی رشد دهید. خاک - گیاه را برای راحتی مراقبت از بنفشه آفریقایی در خاک مناسب گلدان کنید. مخلوط های خاصی در دسترس است و یا از قطعات پیت ماس ​​، ورمیکولیت و پرلیت در قسمتهای مساوی ساخته می شود. آب - گیاهان بنفشه آفریقایی از نظر آب بسیار مطبوع هستند ، بنابراین هنگام آبیاری از بنفشه آفریقایی بیشتر مراقبت کنید. آبی با آب ولرم یا خنک که به مدت 48 ساعت اجازه ایستادن دارد. آب را در پایه قرار دهید و هرگز شاخ و برگ را با آب پاشیده نکنید. فقط یک قطره می تواند باعث ایجاد لکه های محلول پاشی و آسیب شود. آبیاری مناسب جنبه مهمی در یادگیری نحوه پرورش بنفشه آفریقایی است. آبیاری کنید که خاک در اثر لمس کمتر رطوبت داشته باشد. هرگز نگذارید بنفشه های آفریقایی در حال رشد در آب بایستند یا کاملاً خشک شوند. آبیاری فتیله ، از پایین ، گاهی مناسب است اما ممکن است بهترین روش برای کسانی که تازه رشد گیاهان بنفشه آفریقایی را انجام می دهند ، نباشد. نور - نور مناسب را برای گیاه بنفشه آفریقایی فراهم کنید. شدت نور باید فیلتر شود ، با شدت روشن تا متوسط ​​به بنفشه آفریقایی در حال رشد برسد. نور روی گلدهی تأثیر می گذارد. گیاهان بنفشه آفریقایی با شاخ و برگ سبز تیره معمولاً نسبت به گیاهانی که دارای شاخ و برگ سبز کمرنگ یا متوسط ​​هستند ، تا حدودی به سطح نور بیشتری نیاز دارند. گلدانها را مرتباً بچرخانید تا گلها به سمت نور نروند. بنفشه های آفریقایی را که در حال رشد هستند 3 فوت (1 متر) از پنجره ای رو به جنوب یا غرب قرار دهید تا نور مناسب داشته باشد. اگر این نور به مدت هشت ساعت قابل نگهداری نیست ، به فکر استفاده از نورهای فلورسنت باشید

. کود - گیاهان بنفشه آفریقایی را با خاک آماده کاشت مخصوص بنفشه آفریقایی یا غذایی با تعداد فسفر بالاتر کود دهید - عدد میانی در نسبت کود NPK ، به عنوان 15-30-15. کود را می توان با مقاومت یک چهارم مخلوط کرد و در هر آبیاری استفاده کرد. گلدهی کاهش یافته و رنگ برگ کم رنگ تر نشان می دهد که گیاه بنفشه های آفریقایی کود کافی دریافت نمی کنند. خرچنگ از زمان رشد گل بنفشه آفریقایی شکوفا می شود. این امر باعث رشد بیشتر گلها می شود. اکنون که چند نکته در مورد پرورش بنفشه آفریقایی آموخته اید ، سعی کنید آنها را برای پرورش در محیط داخلی امتحان کنید. ارقام متعددی در مراکز باغ های محلی یا آنلاین موجود است

هنگام خرید گیاهان سانسوریا ، یکی را انتخاب کنید که دارای برگهای سبز تیره باشد. برگهای خیلی کم رنگ نشانه خوبی نیست. بررسی کنید که آیا گیاه شما نیاز به گلدان مجدد دارد یا خیر ،گلدان یا مواد متخلخل و یک مخلوط گلدان انتخاب کنید که امکان زهکشی مناسب را داشته باشد.

خاک مخصوص گیاهان سانسوریا

گیاهان سانسوریا بهترین کار را با مخلوط خاک با زهکشی آزاد انجام می دهند ، زیرا به راحتی مستعد پوسیدگی هستند. برای اطمینان از زهکشی مناسب ، یک مخلوط گلدان بدون خاک بهتر است. همچنین حتماً از گلدان سفالی استفاده کنید که آب درون آن گیر نکند و به سرعت هرگونه آب ایستاده را از بشقاب خالی کنین.

آب ، نور و غذا

گیاهان سانسوریا وقتی تقریباً آنها را فراموش نمی کنید خوب عمل می کنند. بگذارید خاک در فاصله دو آبیاری خشک شود و مراقبت های ویژه دیگری را به خرج دهید تا زمستان بیش از حد آب نداشته باشد. سعی کنید هنگام آبیاری ، از خیس شدن برگها خودداری کنید. گیاهان سانسوریا خود را در نور غیرمستقیم قرار دهید (اگرچه در برابر انواع شرایط نوری تحمل دارند) و در فصل رشد با یک غذای گیاهی همه منظوره نیروبرگ سانسوریا دهید.

تکثیر گیاهان سانسوریا

گیاهان سانسوریا ریزوم تولید می کنند و به راحتی تقسیم می شوند. اگرچه این کار در هر زمان قابل انجام است ، اما بهترین فصل بهار است. گیاهان تازه تکثیر شده شما نیز با رشد فصل تابستان سریعتر رشد می کنند.

گیاهان مار را می توانید از طریق قلمه برگ نیز تکثیر کنید. کافیست تکه های یک برگ 2 تا 3 اینچی را برش داده و در عمق حدود 1 اینچ خاک مناسب گیاهان مار قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که قلمه ها رو به همان جهت که در حال رشد بودند بکارید. لذت بردن! گیاهان مار در خوشه هایی با ارتفاع متنوع بسیار زیبا به نظر می رسند.

مراجعه به مرکز باغ برای خرید مخلوط گلدان می تواند کمی طاقت فرسا باشد. با انتخاب انواع مختلفی از محصولات ، دشوار است که بدانید کدام یک برای گیاهانی که قصد پرورش آنها را دارید بهترین خواهد بود. برخی از آنها قرار است به باغ اضافه شوند یا از آنها برای پر کردن تختخواب های بلند استفاده شود ، در حالی که برخی دیگر برای پرورش در ظروف یا گلدان مناسب هستند. خاک های باغی معمولاً برای استفاده در زمین در نظر گرفته می شوند و حاوی مواد معدنی و مواد آلی هستند. آنها گزینه مناسبی برای ظروف نیستند زیرا خاک می تواند به سرعت متراکم و غرقاب شود و فضای هوای اطراف ریشه ها را کاهش دهد. این می تواند منجر به رشد ضعیف یا متوقف شود. خاک های باغی همچنین اگر پاستوریزه نشده باشند می توانند حاوی بذر علف های هرز ، ات و بیماری ها باشند.

از طرف دیگر ، مخلوط گلدان (که مخلوط بدون خاک نیز نامیده می شود) به طور خاص برای پرورش گیاهان گلدان ساخته شده است. آنها سبک هستند ، رطوبت را حفظ می کنند و فضای زیادی را در اطراف ریشه تأمین می کنند. فضای هوا در واقع یکی از مهمترین جنبه های مخلوط گلدان است. اگر ریشه ها هوای کافی نداشته باشند ، گیاه معمولاً زنده نمی ماند. اگرچه ترکیبات متغیر هستند ، اما ترکیبات خوب همیشه حاوی یک جز component آلی (پیت ماس ​​، کمپوست ، پوست) ، ورمیکولیت یا پرلیت (برای کمک به حفظ رطوبت) ، شن ، مواد مغذی و سنگ آهک هستند. بعضی از آنها حاوی کود یا درمان های نگهدارنده رطوبت هستند که معمولاً روی برچسب نشان داده می شوند. دانستن اینکه در مخلوط گلدان چه چیزی وجود دارد کلیدی است برای تعیین اینکه آیا این گیاه برای گیاهانی که می خواهید رشد کنید مطابقت خوبی دارد یا خیر. مخلوط گلدان های عمومی برای اکثر گیاهان یک ساله و سبزیجاتی که در ظروف پرورش داده می شوند خوب عمل خواهند کرد ، اما ممکن است رطوبت زیادی برای گل ارکیده ، گیاهان آبدار یا کاکتوس ها داشته باشد. مخلوط های مخصوصی برای این گیاهان فروخته می شود و اگرچه کاملاً ضروری نیست اما می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.

گلدان مخلوط مواد تشکیل دهنده
پیت نوع خاصی از مواد آلی است که از گیاهان تجزیه شده در باتلاق حاصل می شود. بیشتر پیت از خزه اسپاگنوم گرفته شده است ، از این رو نام رایج دیگر آن "پیت ماس" است. پیت تقریباً یکی از اجزای اصلی ترکیبات گلدان است زیرا رطوبت را بدون آب گرفتگی حفظ می کند ، سبک است و به راحتی فشرده نمی شود.

کمپوست بعضاً برای افزودن مواد مغذی در مخلوط گلدان گنجانده می شود. این می تواند فضای هوا را در خاک کاهش دهد و باید برای گیاهان گلدان کم مصرف شود. کمپوست نباید بیش از 1/3 مخلوط گلدان را تشکیل دهد.

پوسته ای که آسیاب شده و تا حدی کمپوست شده است اغلب در مخلوط گلدان های ارزان قیمت به جای ذغال سنگ نارس ترکیب می شود. پوست هوادهی خوبی ایجاد می کند اما سریعتر از پیت خشک می شود و به آبیاری مکرر نیاز دارد.

کویر ماده ای الیافی از پوسته نارگیل است که گاهی اوقات به جای پیت استفاده می شود. از آنجا که آب را بدون خیس شدن حفظ می کند ، شبیه پیت است.

ورمیکولیت محصول گرمایش تراشه های میکا است. این ماده ای خاکستری و اسفنجی است که باعث افزایش احتباس آب در مخلوط ها می شود. همچنین مواد مغذی را حفظ می کند و بنابراین کود را برای مدت زمان طولانی تری در دسترس ریشه گیاه نگه می دارد.

پرلیت یک سنگ آتشفشانی سفید است که یادآور فوم استیروفوم است. دارای وزن سبک و متخلخل است و برای بهبود تخلیه و هوادهی مخلوط گلدان استفاده می شود.

شن و ماسه یکی دیگر از اجزای مشترک مخلوط گلدان است. این می تواند زهکشی را بهبود بخشد و اغلب به مقدار زیاد به مخلوط هایی که برای کاکتوس ها و ساکولنت ها در نظر گرفته می شود ، اضافه می شود.

کود بعضاً به مخلوط گلدان اضافه می شود ، معمولاً به صورت آهسته رهش که با تماس با آب با گذشت زمان به تدریج تجزیه می شود. بنابراین ، در طول هفته ها مقدار کمی مواد مغذی آزاد می شود. سرانجام این منبع اولیه مواد مغذی از بین می رود و گیاهان گلدان به کود اضافی نیاز دارند.

درمان های نگهدارنده رطوبت با برخی از مخلوط های گلدان ارائه می شود و به منظور کاهش دفعات نیاز به آب است. این "هیدروژل ها" یا "بلورهای ذخیره کننده آب" پلیمرهایی هستند که توانایی جذب مقدار زیادی رطوبت و با خشک شدن خاک را دارند و به آرامی آزاد می کنند. اثر بخشی آنها با گذشت زمان کاهش می یابد و در نهایت مخلوط گلدان مانند سایر خشک می شود. مخلوط گلدان با تیمارهای نگهدارنده رطوبت برای گیاهان یک ساله گلدان مناسب است اما برای گیاهان گل ساکت یا سایر گیاهان مقاوم به خشکی گزینه مناسبی نیست.

خاک ها به ندرت از مواد مغذی کافی برای محصولات برای رسیدن به عملکرد بالقوه برخوردار هستند.

استفاده از کودهای ارگانیک بدون آگاهی قبلی از خصوصیات آنها ممکن است باعث کاهش عملکرد شود و یا با استفاده بیش از حد محیط را آلوده کند. درک تنوع مواد مغذی و الگوی آزادسازی کودهای ارگانیک برای تأمین مواد مغذی کافی گیاهان برای دستیابی به بهره وری مطلوب و در عین حال بازسازی حاصلخیزی خاک و حصول اطمینان از حفاظت از منابع زیست محیطی و طبیعی بسیار مهم است

شیوه های کشاورزی پایدار و ارگانیک از ایده های مدیریتی استفاده می کند که شامل مجموعه متنوعی از روش های کشاورزی است ، معمولاً با کاهش اعتماد به ورودی های خریداری شده ، این امر خصوصاً برای کشاورزان جدید با منابع محدود است . با افزایش هزینه های کود تجاری / حمل و نقل ، طیف گسترده ای از تولیدکنندگان مواد غذایی در هاوایی و منطقه اقیانوس آرام به نیاز کودهای محلی موجود از منابع آلی برای بهبود باروری خاک ، سلامت محصولات و بهره وری پی برده اند. علاوه بر نگرانی های موجود در مورد دسترسی مناسب به اصلاحات خاک ، در چند دهه گذشته علاقه به پایداری و محصولات تولید ارگانیک در بین مصرف کنندگان آمریکایی افزایش یافته است. افزایش گردشگری ، نیاز به میوه ها و سبزیجات تازه محلی ، به ویژه کالاهای دارای برچسب "رشد محلی" را بیشتر تقویت کرده است. تغییر از کشاورزی متداول به کشاورزی ارگانیک فواید بسیاری برای رفاه انسان ، محافظت از محیط زیست (خاک ، آب و هوا) ، بازسازی حاصلخیزی خاک از طریق بهبود خصوصیات فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی آن و بهبود کیفیت محصولات تولیدی دارد. با این حال ، تولید محصولات ارگانیک ممکن است با هزینه های تولید بالاتر (به عنوان مثال ، عملکرد پایین تر و هزینه های کار بالاتر) همراه باشد. بازیافت ، کمپوست و استفاده از ورودی های محلی ممکن است هزینه تولید را کاهش دهد .

به طور کلی ، خاک ها به ندرت مواد مغذی کافی برای محصولات برای دستیابی به عملکرد بالقوه در دسترس دارند. بنابراین ، کشاورزان تمایل دارند اصلاحات خاک (اصلاحات مصنوعی یا آلی) را که غنی از مواد مغذی است ، به عنوان مثال N ، P و K برای افزایش حاصلخیزی خاک و افزایش بهره وری محصولات اعمال کنند. با این حال ، بیشتر تولیدکنندگان کودها را بر اساس توصیه های کلی برای هر محصول استفاده می کنند ، بدون اطلاع قبلی از وضعیت حاصلخیزی خاک و کانی سازی مواد مغذی و الگوی آزاد سازی از کودها. علاوه بر این ، کشاورزان هاوایی با چالش مداوم کاهش مواد آلی خاک (SOM) و حاصلخیزی به دلیل شرایط محیطی مطلوب (به عنوان مثال ، دما و بارندگی) برای تجزیه SOM مواجه هستند . این تلفات با استفاده از اصلاحات آلی ، که در آن مواد مغذی باید از فرم های آلی به غیر معدنی تبدیل شوند تا برای جذب گیاه در دسترس باشند ، حیاتی تر هستند. همچنین ، بازسازی / بازیابی حاصلخیزی خاک و بهبود عملکرد فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی خاک برای حمایت از رشد ، عملکرد و کیفیت مطلوب گیاه بسیار مهم است . سلامت پایدار خاک متکی به اصلاحات غنی از کربن است که فرآیندهای بیولوژیکی را که بنیان اصلی یک خاک سالم است تغذیه خواهد کرد . نیازهای کوتاه مدت نیز باید با کودهایی که به سرعت در دسترس گیاهان قرار می گیرد تأمین شود تا مواد مغذی همزمان با نیاز گیاهان در دسترس باشد . در هاوایی ، منابع محلی زیادی برای تأمین نیازهای عملکردی و غذایی مواد مغذی بلند مدت و کوتاه مدت در هنگام استفاده صحیح وجود دارد . بهبود دانش کشاورزان و ظرفیت آنها در تعیین کیفیت کودهای مختلف و نیازهای خاک و محصولات از عناصر اساسی در کشاورزی ارگانیک است

.